بهبود بهره وری از منابع صنایع نساجی با استفاده از سیستم تولید بدون کارخانه

در سالهای اخیر صنایع نساجی و پوشاک شاهد تغییرات سریع تکنولوژی تحول جهانی شدن و تغییر تقاضا بوده اند. بسیاری از شرکتها امروزه دیدی متفاوت از پیش به تمرکز سرمایه و تکنیکها، قابلیتهای تولید و تجارت، محدوده تجارت و ساختار و روابط خود دارند و مدلهای جدیدی از سازماندهی تولید را تجربه می کنند. با استفاده از بررسی های صورت گرفته می توان ساختارهای احتمالی پاسخگو به شرایط موجود را شناسایی و پیش بینی نمود. بنابراین، منطقی به نظر می رسد که با توسعه جهانی شدن اقتصاد، افزایش فراوانی مصرف کنندگان، افزایش ارتباطات و امکان دسترسی به فرهنگهای دیگر، و ورود به بازارهای جهانی، تغییرات سریع تکنولوژی ، ابداع مواد طبیعی همراه با پیشرفتهای حاصل در فن آوری اطلاعات (it)، الگوهای پویاتر، متنوع ، پیچیده و متضاد ایجاد شوند. در طی سالهای اخیر بیشترین میزان ایجاد و از بین رفتن اتحادها در تولید منسوجات، ایجاد شرکتهایی با تولید بدون کارخانه در زمینه پوشاک و توسعه راههای جدید دسترسی به بازارها مانند اینترنت مشاهده شده است. با توجه به تحولات حاصل شده هدف از این تحقیق برسی دقیق اثر سیستم تولید بدون کارخانه بر بهبود بهره وری صنایع نساجی و پوشاک با مطالعه موردی تولید پوشاک کشباف است . در این بخش از صنعت با توجه به انعطاف پذیر بودن سیستم های نوین تولید پارچه، در اغلب موارد اتحادهای عمودی مشاهده می شود. بنابراین مطالعه اثر بازار بر زنجیره تأمین آن ساده تر است. با توجه به اینکه این نوع پوشاک اغلب همراه با انواع دیگر پوشاک عرضه می گردد و پارچه های به کار رفته در این نوع پوشاک در زمینه های مختلفی مانند تولید منسوجات پزشکی، صنعتی و پوشاک کاربرد دارد و تقریبا 30 درصد از کل تولیدات پارچه را تشکیل می دهند، بررسی سیستمهای تولید در این بخش از اهمیت خاصی برخوردار است. به منظور تعیین اولویتها در تحقق اهداف این موضوع با استفاده از روش دلفی، نتایج حاصل از جمع آوری نظرات کارشناسان به صورت مصاحبه های جداگانه از صاحبان صنایع و مدیران ارشد شرکتها ارزیابی شده اند و نتایج به صورت درصد مورد مقایسه قرار گرفته اند و در انتها نظرات ایشان تجزیه و تحلیل شده است.